Η παρούσα διατριβή εστιάζει στην αντιπαράθεση δημόσιας ασφάλειας-ιδιωτικότητας μέσα σε αυτή τη νέα πραγματικότητα. Εξετάζει τη στάθμιση των δύο αξιών στα πεδία των τηλεπικοινωνιακών και γενετικών πληροφοριών. Βρίσκει ομοιότητες και διαφορές μεταξύ δικαστηρίων, και προσπαθεί να ανιχνεύσει το θεσμικό ρόλο τους στις κρίσεις. Περαιτέρω, εξετάζει τη δραστηριότητα των ανεξάρτητων αρχών στη χώρα μας, δη της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, αντλώντας στοιχεία και από το ευρωπαϊκό παράδειγμα, και επιχειρεί μια διαφορετική προσέγγισή τους στα νέα δεδομένα. Στόχος της διατριβής είναι η ανάδειξη κάποιων καίριων πτυχών της αντιπαράθεσης των δύο αξιών security v privacy, σε νομοθεσία και νομολογία, και η επαναδιαπραγμάτευση της σχέσης τους, όπως της βαθύτερης σχέσης κράτους και πολίτη, με νέους όρους. Μεθοδολογικά, ακολουθούμε το σχήμα θέμα-πράξη-θεσμοί, δηλαδή τη θεωρητική, πρακτική και θεσμική προσέγγιση της προβληματικής μας. Αξιοποιούμε συγκριτικό πρωτογενές (νομοθεσία, νομολογία, εκθέσεις) και δευτερογενές (βιβλιογραφικό) υλικό από τουλάχιστον τρεις έννομες τάξεις (Ελλάδα, ΗΠΑ και Συμβούλιο της Ευρώπης), με περαιτέρω παραπομπές ή αναλύσεις υλικού άλλων εννόμων τάξεων όπως τη νομοθεσία της ΕΕ για τα προσωπικά δεδομένα και νομολογία του Δικαστηρίου της ΕΕ. Η χρησιμοποιηθείσα επιστημονική βιβλιογραφία καλύπτει τρεις τουλάχιστον γλώσσες (ελληνική, αγγλική και γαλλική), με υπερτερούσα την ξενόγλωσση, ενώ έχει γίνει νομοθετική και νομολογιακή ενημέρωση μέχρι και τον Ιούνιο του 2013.
